Άρθρο 99

Το άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, μετά την πρόσφατη σχετικά τροποποίηση του και η προβλεπόμενη από αυτό διαδικασία εξυγίανσης, παρέχει τη δυνατότητα στους επιχειρηματίες και τις επιχειρήσεις (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ιδίως προβλήματα ρευστότητας λόγω της υπερχρέωσης τους, στην πλειοψηφία τους ένεκα της τεράστιας οικονομικής ύφεσης που αντιμετωπίζει η Χώρα την τελευταία τριετία, να βρουν μια έσχατη λύση πριν φτάσουν στην οριστική πτώχευσή τους.

Με τις διατάξεις αυτές δίνεται αναμφίβολα μια ανάσα στις εμπορικές επιχειρήσεις, οι οποίες αν και αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, εντούτοις δεν έχουν ακόμη περιέλθει σε κατάσταση οριστικής παύσης των πληρωμών προς τους δανειστές τους, ήτοι δεν έχουν πτωχεύσει, καθότι με την υπαγωγή μιας εμπορικής επιχείρησης στην ρύθμιση αυτή και την αναστολή των εναντίον της καταδιωκτικών μέσων για διάστημα που δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δύο έτη, δίνεται σε αυτήν η ευκαιρία να ανακάμψει και να ορθοποδήσει, να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και να επανέλθει σιγά σιγά, με τη διευθέτηση των οφειλών της, στην πρότερη  προσοδοφόρα λειτουργία της.

Φυσικά, υπάρχουν αυστηρές και ορθολογικές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος, για να μπορέσει να υπαχθεί μια προβληματική επιχείρηση στις ευνοϊκές  ρυθμίσεις του άρθρου. Ιδίως δε πρέπει καταρχάς, οι όροι της συμφωνίας εξυγίανσης μεταξύ του οφειλέτη και των πιστωτών του, να εξασφαλίζουν την διάρκεια της επιχειρηματικής δραστηριότητας και να μην θίγουν τα συμφέροντα των δανειστών που δεν θέλησαν ή δεν κλήθηκαν να υπογράψουν την συμφωνία, δευτερευόντως δε διάρκεια ισχύος της συμφωνίας να μην συνομολογηθεί για διάστημα πέραν των (2) δύο ετών από την επικύρωση της.

Αρμόδιο να κρίνει και ουσιαστικά και να δώσει την ευκαιρία αυτή στην εκάστοτε προβληματική επιχείρηση, επικυρώνοντας την συμφωνία, είναι το Πολυμελές Πρωτοδικείο στην περιφέρεια του οποίου έχει την έδρα της αυτή.

Στην πράξη και ως είθισται μέχρι σήμερα, η εκάστοτε εμπορική επιχείρηση που αποφασίζει να ακολουθήσει τη λεγόμενη «Διαδικασίας Εξυγίανσης» του άρθου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα έχει ήδη καταφέρει να έρθει προγενέστερα σε συνεννόηση και συμφωνία με το μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος των πιστωτών της και ουσιαστικά καλείται μόνο να αποδείξει στο Δικαστήριο την οικονομική της δυσχέρεια (σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές που ξεπερνούν τις  500.000 ευρώ) και να παρουσιάσει ένα επιχειρηματικό πλάνο - σχέδιο ανάκαμψης, το οποίο να διακρίνεται από βιωσιμότητα και δυνατότητα εφαρμογής στην πράξη.

Η προβληματική επιχείρηση που υποβάλλει την αίτηση στο πτωχευτικό δικαστήριο για το άνοιγμα της διαδικασίας, πρέπει να απευθυνθεί στην βοήθεια εμπειρογνώμονα, ο οποίος σε διάστημα 20 ημερών, μετά από έλεγχο των οικονομικών δεδομένων της προβληματικής επιχείρησης, θα πρέπει να του υποβάλει την σχετική έκθεση, ενώ επίσης πρέπει να δώσει σε αυτόν κάθε σχετική πληροφορία αναφορικά με τα οικονομικά της στοιχεία.

Εφόσον η αίτηση της προβληματικής επιχείρησης, γίνει αποδεκτή από το δικαστήριο και ανοίξει η διαδικασία συνδιαλλαγής, μπορεί να οριστεί από αυτό κάποιο πρόσωπο ως διαμεσολαβητής, ο οποίος είναι και ο αρμόδιος για να προσπαθήσει την επίτευξη τελικής συμφωνίας μεταξύ της προβληματικής επιχείρησης και των πιστωτών αυτών.

Στο τελευταίο στάδιο της διαπραγμάτευσης, καταρτίζεται ένα σχέδιο βιωσιμότητας, το οποίο ο διαμεσολαβητής παρουσιάζει στους πιστωτές, προκειμένου αυτή να συμφωνήσουν και να το αποδεχθούν, άλλως να υποβάλλουν τις παρατηρήσεις τους. Μέσα σε διάστημα δύο μήνες η αυτή πρόταση υποβάλλεται στο δικαστήριο, το οποίο με σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των πιστωτών, εγκρίνει την πρόταση.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της διαδικασίας της εξυγίανσης, ως αυτή με συντομία προεκτέθηκε, είναι αναμφίβολα το γεγονός ότι με την επικύρωση της συμφωνίας μεταξύ της προβληματικής επιχείρησης και των πιστωτών της, αναστέλλεται η λήψη οποιουδήποτε ασφαλιστικού μέτρου κατά αυτής, παύει και δη αυτοδικαίως η τυχόν επιβεβλημένη σε βάρος της απαγόρευση έκδοσης επιταγών, αναστέλλεται για περίοδο 6 μηνών η λήψη κάθε μέτρου συλλογικής αναγκαστικής εκτέλεσης εναντίον της, συμπεριλαμβανομένης και της αιτήσεως για την κήρυξης της επιχείρησης αυτής σε κατάσταση πτώχευσης.

Εν ολίγοις και σύμφωνα με τα παραπάνω, το αρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα και η λεγόμενη «Διαδικασία Εξυγίανσης» παρέχει μια πίστωση χρόνου στις εμπορικές επιχειρήσεις με σοβαρά και μεγάλα χρέη, ούτως ώστε εντός του διαστήματος αυτού να επιχειρήσουν μια τελευταία προσπάθεια να ανακάμψουν και να τακτοποιήσουν σταδιακά τα χρέη τους, χωρίς όμως το άγχος και την απειλής της επιβολής πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος τους ή υποβολής τυχόν αιτήσεως από την πλευρά των πιστωτών τους για την κήρυξή τους σε πτώχευση.